Μια κατάσταση που να μπορούμε να πηγαίνουμε σχολείο μας χωρίς φόβο για δυσάρεστα απρόοπτα στο δρόμο μας, να κοιμόμαστε το βράδυ ήσυχα χωρίς να βάζουμε σκούρα χαρτιά στα παράθυρά μας, να μην ακούμε τα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν σκορπίζοντας την καταστροφή και το θάνατο και να μην βλέπουμε σκελετωμένα παιδάκια να ζητιανεύουν στους έρημους δρόμους. Να πάψουμε να βλέπουμε το λιπόσαρκο γεροντάκι να περπατάει με κόπο στη γειτονιά σέρνοντας τ αδύναμα τρεμάμενα πόδια του, ψιθυρίζοντας πάντα με δικαιολογημένο παράπονο, την ίδια πονεμένη έκφραση: "Πεινάω, καλέ Κυρία μου..."....