Είναι πλέον τόσο πολλές οι κριτικού ή επικριτικού περιεχομένου αναλύσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση που απαιτείται για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης και ακρίβειας, αλλά και για λόγους διανοητικής ισορροπίας, να θυμόμαστε τα θεμελιώδη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Την έκταση και τη συνεισφορά του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Τη δύσκολη διαδρομή και τα μεγάλα επιτεύγματα των τελευταίων 70 ετών που διαμόρφωσαν τη σημερινή ΕΕ και μαζί με την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου διαμόρφωσαν την υπάρχουσα πλέον κατάσταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η ευρωπαϊκή δημοκρατία, δηλαδή η πληρέστερη μορφή φιλελεύθερης συνταγματικής δημοκρατίας και κράτους δικαίου, το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, δηλαδή η πληρέστερη μορφή θεσμικά οργανωμένης κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, το ευρωπαϊκό επίπεδο ανάπτυξης παρά τις ανισότητες μεταξύ κρατών μελών και ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής και αντίληψης των πραγμάτων, με όσα αυτό σημαίνει πολιτισμικά, αισθητικά, νοοτροπιακά, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά χωρίς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς τους θεσμούς, τους κανόνες και τα κονδύλια της ΕΕ. (Από τον πρόλογο του Ευάγγελου Βενιζέλου)