«Είχαν περάσει δύο χειμώνες από τότε που βρέθηκε στην κόλαση αυτής της κοιλάδας και σε αυτό το διάστημα δεν είχε φάει ούτε ένα ολόκληρο γεύμα, τα πάθη και τα αισθήματά του καταπιέζονταν. Κανείς δεν του χάιδεψε το κεφάλι και κανείς δεν τον κοίταξε στα μάτια και, παρ᾽ ότι οι άνθρωποι εδώ έμοιαζαν με τον ιδιοκτήτη του, καθημερινά αποδεικνυόταν ότι τα συναισθήματα, το ήθος και η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του ήταν διαφορετικά απ᾽ αυτών, απείχαν όσο η γη από τον ουρανό».