Δέκα χρόνια μετά τον «Μοναχό που έγινε CEO», επιστρέφουμε με έναν αντι-ήρωα: τον Καραγκιόζη. Όχι για να τον σατιρίσουμε, αλλά για να τον καταλάβουμε. Και ίσως να παραδεχτούμε ότι μας μοιάζει περισσότερο απ’ όσο θα θέλαμε. Στο πρώτο βιβλίο περιγράψαμε τις αρχές του αθωνικού μάνατζμεντ: πνευματικότητα, αυτογνωσία, ηθική ηγεσία. Ο «Μοναχός CEO» εκπροσωπούσε τις υψηλές αξίες της ελληνικής παράδοσης: την αναζήτηση της αλήθειας, την εσωτερική πειθαρχία, την κοινοτική συνείδηση. Ήταν ο ηγέτης που οδηγούσε με το παράδειγμα, που έβλεπε την επιχείρηση ως κοινότητα με ανώτερο σκοπό. Ο «Καραγκιόζης CEO» ενσαρκώνει μια διαμετρικά αντίθετη πραγματικότητα: την επιβίωση μέσω της ευστροφίας, την ευελιξία που αγγίζει τα όρια του χάους, την αυτοσχεδιαστική ευφυΐα, την ικανότητα να μετατρέπει κάθε εμπόδιο σε ευκαιρία. Είναι ο αντι-ήρωας που κερδίζει παρά τις αντιξοότητες, που χορεύει στο χείλος του γκρεμού και βγαίνει πάντα όρθιος. Σε αυτό το βιβλίο θα εξερευνήσουμε πώς ο «Καραγκιόζης CEO» όχι μόνο επιβιώνει, αλλά και ευδοκιμεί. Θα δούμε πώς αυτό που αλλού θεωρείται παθολογία, εδώ γίνεται στρατηγική. Και ίσως να ανακαλύψουμε ότι ο δρόμος προς την πραγματική επιτυχία περνάει από τη σύνθεση αυτών των δύο φαινομενικά ασύμβατων κόσμων. Γιατί ο Έλληνας, είτε το θέλει είτε όχι, κουβαλάει μέσα του έναν Μοναχό και έναν Καραγκιόζη. Η πρόκληση είναι να μάθει πότε να ακούει τον καθέναν.