Ο Αδόλφος, με τους στρατηγούς, όταν η ήττα ήταν πια διαφαινόμενη, προσπαθούσε να κρύψει όπου μπορούσε έργα τέχνης, χρυσάφι και πολύτιμα αντικείμενα. Σπήλαια, τάφοι, κατακόμβες, λίμνες. Έτσι ο πυρετός του χρυσού, υπήρξε το σύνηθες φαινόμενο στη μεταπολεμική εποχή. Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία που συνέβη στην λίμνη Τόπλιτς της Αυστρίας. ...Ο Γκερτ αλαφιάστηκε πολύ περισσότερο, βλέποντας να έρχεται από το άνοιγμα ένας μεγάλος όγκος, με φορά κατά πάνω τον. Πρόλαβε να δει κάποια μεγάλα δόντια, σε ένα ανοιγμένο στόμα. Δεν ήθελε και πολύ να τρομοκρατηθεί. Γύρισε την πλάτη αρχίζοντας να κολυμπάει προς άλλη κατεύθυνση, με απλωτές απόγνωσης. Πιάστηκε το πόδι του σε κάποιο κλαδί. Το ρεύμα που πέρασε του παρέσυρε το σώμα προς το πλάι, ενώ το πόδι τον γύρισε. Στην αρχή δεν κατάλαβε τίποτα, παρά μόνον ένα τράβηγμά. Η συνέχεια όμως, ήταν ιδιαίτερα επώδυνη. Τα λεπτά κυλούσαν. Ο πόνος δυνάμωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που έχασε τον κόσμο...