ακούω τη φωνή μου ντυμένη ήλιο και βράχια με ακούω μιλάω για τα δέντρα σαν να είμαι τσεκούρι στη γλώσσα μου επάνω χοροπηδούν κοράκια, ο Θεός ανάβει φωτιά να ζεσταθεί πριν κουρδίσει τα παιχνίδια του με ακούω επίμονο βουητό σφήκας στ'' αυτί δώσε μου πίσω το σώμα μου, λέει δώσε μου πίσω το αίμα μου, φθινόπωρο πέρα απ'' τη λογική - έχω σωματική πατρίδα είπα (τώρα δεν έχω) αυτός ο αιώνας χρειάζεται τακτοποίηση...