Μας λένε ότι ο ανταγωνισμός είναι η κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης και της προόδου, ο καταλύτης για την καινοτομία και την οικονομία, το εφαλτήριο της αριστείας. Από τις κρεβατοκάμαρες έως τις κοινωνικές συναθροίσεις, από τους χώρους εκπαίδευσης έως τους χώρους εργασίας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, από τον συνδικαλισμό έως τα πολιτικά έδρανα, από τις αθλητικές αρένες έως τις αγορές, ο ανταγωνισμός διαφημίζεται ως η κινητήρια δύναμη που μας ωθεί προς τα εμπρός, ενθαρρύνοντάς μας να φτάσουμε σε νέα ύψη και να ξεπεράσουμε τα όριά μας. Προβάλλεται ως ένα πρότυπο μοντέλο συμπεριφοράς και δράσης που θα μας βοηθήσει να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, που θα μας βοηθήσει να φέρουμε την αλλαγή στον εαυτό μας και στην κοινωνία. Αυτό το καλό εμπορικό περιτύλιγμα, όμως, δεν προσδιορίζει το κόστος που έχει κάθε φορά ο ανταγωνισμός για τον εαυτό μας, για τους άλλους γύρω μας, αλλά και τη φύση –έμψυχη ή άψυχη– που μας περιβάλλει.