Ο ποιητής δείχνει με εκφραστική φειδώ τα σημεία βύθισης, στάσης ή κορύφωσης του γεγονότος-μύθου, τόσο μόνο, που να σταθεί στη μνήμη. Αυτό το πρωταρχικό και αναγκαίο. Από εκεί και πέρα αρχίζει η ποίηση: Ο ρυθμός, οι μεταφορές, οι λέξεις και η πλοκή τους, που ερμηνεύουν και εκφράζουν τις βαθιές σημασίες του γεγονότος-μύθου. Οι ποιητές συντονίζονται εδώ με τον λόγο του μεγαλοφυιούς Νίτσε «Δεν υπάρχουν γεγονότα παρά ερμηνείες». Ο λόγος αυτός ισχύει ως κανόνας στην ποίηση. Τα ποιήματα τα εδώ έχουν γραφτεί στη βάση αυτού του κανόνα.