Η σανσκριτική (saṁskṛta), κατά λέξη ‘εξευγενισμένη’ ή ‘εκλεπτυσμένη’, είναι μια από τις αρχαιότερες και σημαντικότερες γλώσσες της Ινδο-Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Στη γλώσσα των θεών (devabhāṣā), όπως αποκαλείται παραδοσιακά η σανσκριτική, έχουν γραφτεί ορισμένα από τα σημαντικότερα κλασικά έργα της ανθρωπότητας. Μεταξύ αυτών αναφέρουμε ενδεικτικά τις Βέδες και Upaniṣad, τα μεγάλα έπη Mahābhārata και Rāmāyaṇa, τα ποιήματα του Kalīdāsa, τις μυθολογικο-ιστορικές Purāṇa, τα φιλοσοφικά κείμενα κορυφαίων ινδουιστών, τζαϊνιστών και βουδιστών φιλοσόφων, όπως του Patañjali, του Śaṅkara, του Abhinavagupta, και του Nāgārjuna, καθώς και πλήθος έργων που καλύπτουν όλους σχεδόν τους τομείς του ανθρώπινου πνεύματος, όπως τη λογοτεχνία, τη μουσική, την ιατρική (āyurveda), την αστρολογία, την πολιτική, την αισθητική κ.ά.
Η γνώση της σανσκριτικής συνιστά ένα αναγκαίο εφόδιο για τους γλωσσολόγους και τους μελετητές της φιλοσοφίας και των θρησκειών της Ινδίας, καθώς και για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν σε βάθος το εκλεπτυσμένο πνεύμα του σανσκριτικού πολιτισμού, μελετώντας τα πρωτότυπα κείμενα.

Ο Δρ Δημήτριος Θ. Βασιλειάδης σπούδασε σανσκριτικά, χίντι και ινδική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπεναρές (BHU) και εισήγαγε τη διδασκαλία των ινδικών γλωσσών στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και διδάσκει από το 2005 μέχρι σήμερα. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος της Ελληνο-Ινδικής Εταιρείας Πολιτισμού & Ανάπτυξης και του Κέντρου Ινδικών και Ελληνο-Ινδικών Σπουδών Αθηνών. Το 2022 τιμήθηκε από το Ινδικό Συμβούλιο Πολιτιστικών Σχέσεων (ICCR) με το βραβείο «Bharat Mitra Samman – Distinguished Alumni» για τα σημαντικά επιτεύγματά του στον τομέα της Ινδολογίας και τη συνεισφορά του στην προώθηση της κατανόησης, της καλής θέλησης και της φιλίας μεταξύ της Ινδίας και της Ελλάδας.