Σε κάθε βράχο που μοιάζει με πρόσωπο, σε κάθε βουνοκορφή που στέκει σαν αρχαίος θεός, σε κάθε σχισμή της πέτρας που θυμίζει μάτι, στόμα ή προσευχή, η Ελλάδα μιλάει. Όχι μόνο με λέξεις, αλλά με σχήματα, με γεωμετρίες, με εικόνες που υπήρχαν πριν ακόμη βρούμε τρόπους να τις περιγράψουμε. Μια περιπλάνηση στους μύθους που έθρεψαν τη μνήμη των τόπων. Στις παραδόσεις που παρέμειναν πεισματικά ζωντανές, ακόμα κι όταν όλα γύρω έμοιαζαν να ξεχνιούνται. Και ταυτόχρονα, είναι μια αποτύπωση: μια σπάνια καταγραφή μαρτυριών, θρύλων και γεωμορφικών φαινομένων, πλαισιωμένη από φωτογραφικό υλικό που αποκαλύπτει αυτό που κρύβεται στα φανερά. Δεν πρόκειται μόνο για φαντασία. Δεν πρόκειται μόνο για λαογραφία. Πρόκειται για ένα μοναδικό αρχείο του μαγικού βλέμματος, που εντοπίζει τα ίχνη μιας άλλης συνεννόησης ανάμεσα στον άνθρωπο και τον τόπο του. Εκεί που η πέτρα δεν είναι απλώς πέτρα. Εκεί που η μορφή είναι και μήνυμα. Και αν κάτι μπορεί να ειπωθεί, είναι πως αυτά τα σχήματα δεν φτιάχτηκαν για να τα κοιτάμε, αλλά για να μας κοιτούν.