Το βιβλίο είναι η αφήγηση μιας εθνικής τραγωδίας. Το ότι περί τραγωδίας επρόκειτο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η Ελλάδα έζησε άκρως τραυματικά τη δεκαετία του 2010 την κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και του ευρώ. Μια περίοδος οξείας πολιτικής και συναισθηματικής πόλωσης, που κάποιες φορές έφτασε στα όρια ενός άοπλου εμφυλίου. Οι αντίπαλοι έγιναν εχθροί, ομοϊδεάτες διχάστηκαν, φιλίες έσπασαν, οικογένειες χωρίστηκαν, παρέες διαιρέθηκαν και κάθε ομάδα οχυρώθηκε στον εαυτό της. Χάθηκαν, με άλλα λόγια, οι ελάχιστοι κοινοί τόποι που διασφαλίζουν τη στοιχειώδη πολιτική και συναισθηματική επικοινωνία. Καμία άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν πλήρωσε τόσο ακριβά και επί τόσο μακρύ διάστημα την κρίση – ούτε καν εκείνη την παλιά και διάσημη, την παγκόσμια κρίση του 1929. Σήμερα ξέρουμε ότι η Ελλάδα της χρεοκοπίας και των μνημονίων έζησε μια κρίση που ήταν ταυτόχρονα παγκόσμια, εθνική και ευρωπαϊκή. Το βιβλίο απευθύνεται σε κάθε πολίτη που θέλει να γνωρίσει, αν είναι νέος, τη δραματική αυτή περίοδο ή, αν έχει την ηλικία, να εμβαθύνει όσα έζησε και να τα βάλει στη μεγάλη εικόνα της εποχής. Στο βιβλίο εξετάζω τις αιτίες και τις στιγμές που επιδείνωσαν την εθνική περιπέτεια. Στον τρέχοντα δημόσιο λόγο αυτές οι ευθύνες καταλογίζονταν και καταλογίζονται σχεδόν αποκλειστικά στους «πολιτικούς» και στο πολιτικό σύστημα. Μαάλιστα, η «καταδίκη» επεκτείνεται για όλη τη διαχείριση της κρίσης. Όντως αυτό είναι μεγάλο μέρος της αλήθειας, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια. Αποφεύγω, λοιπόν, να συμβάλω στην εύκολη καταδίκη του «πολιτικού κόσμου» που έγινε του συρμού την περίοδο της κρίσης και τροφοδότησε την «αντιπολιτική» διάθεση της κοινής γνώμης. Χρειάζεται πάντα να υπολογίζουμε τις ευρύτερες εθνικές κοινωνικές δομές και τις αντινομίες, τις συλλογικές συμπεριφορές και τις ιδεολογικές αντιλήψεις που συνήργησαν ώστε να επιδεινώσουν την κατάσταση.