O Γιελένκο, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει να καταθέσει μια ποίηση πλούσια σε προβληματισμούς, κυρίως φιλοσοφικούς, ηθικούς, αλλά και γλωσσικούς και φέρνει μια ποίηση που είναι μοντέρνα, αλλά που πατά γερά στα θεμέλια της σλοβενικής ποιητικής παράδοσης. Δεν διδάσκω στον γιο μου την υπομονή, αλλά την αγάπη. Οι όροι ανακατεύτηκαν με το άγιο νερό και έλαβαν τελείως διαφορετικούς ορισμούςˑ η αγάπη είναι ανυπόμονη, τουλάχιστον αυτό λέει η κυρία με το κίτρινο φόρεμα, εκείνη που κάθεται στην πρώτη σειρά στον καθεδρικό της πόλης σιγοπίνοντας κρασί ανακατεμένο με ψιλοκυβίνη. Ακόμα ο σκύλος μου προσπαθεί να πιάσει τη γάτα του γείτονά μου με τη μαύρη ουράˑ ωστόσο, αν κλείσεις τα μάτια σου, βλέπεις τη μητέρα φύση με ολότελα διαφορετικό φως χωρίς εκείνη.