Ανάμεσα στα δεκάδες ημερολόγια από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, το Ημερολόγιο του Στέφανου Δούκα ξεχωρίζει για πολλούς λόγους: Είναι ίσως το μοναδικό δημοσιευμένο ημερολόγιο μόνιμου αξιωματικού, διοικητή μονάδας. Ξεχωρίζει, επίσης, για τη μεγάλη έκταση και την πλούσια θεματολογία του. Πέρα από τη συστηματική καταγραφή της δράσης της μονάδας του και την περιγραφή προσωπικών πολεμικών εμπειριών, χωρίς εξωραϊσμούς, ο Δούκας ανατρέχει με νοσταλγία στην προηγούμενη ζωή του και στα αγαπημένα του πρόσωπα. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν διστάζει να εμπιστευτεί στο Ημερολόγιό του σκέψεις και συναισθήματα με αφορμή ερεθίσματα των ημερών του στο μέτωπο. Επιπλέον, πράγμα επίσης σπάνιο για Ημερολόγιο, ασκεί κριτική στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων, όπως την αντιλαμβάνεται από τον κεντρικό τομέα, στον οποίο είναι ταγμένη η πυροβολαρχία του. Πάνω απ’ όλα, μεταφέρει στον αναγνώστη την αθέατη πλευρά του μετώπου, ένα αληθινό καμίνι δοκιμασίας της ανθρώπινης ψυχής.