Μακρυδημήτρης Αντώνης

[…] Νόμισαν πως έβλεπαν όνειρο κι ας μη βρίσκονταν στου ύπνου την αγκαλιά...

Είµαι βέβαιος ότι οι αναγνώστες του υπέροχου αυτού εδώ βιβλίου θα µαγευτούν από τις ανεξιχνίαστες και γι’ αυτό τόσο ελκυστικές και περιπετειώδεις διαδροµές που µας υποδεικνύει ο συγγραφέας του να ακολουθήσουµε, ξεναγώντας µας µε διακριτικό τρόπο στο µαγικό δάσος των ιδεών...

Ω γλυκό μου ταίρι, ως έαρ γλυκύ Στου χρόνου δεν έχεις ενδώσει τη φθορά Μα κάθε ώρα που περνά ωραιότερο γίνεσαι Φαίνεται πώς για σένα όχι μόνο η Τύχη, μειλίχια θεότης Αλλά και η Τέχνη, θυγατέρα της μνήμης, ακόμα ξενυχτά Και ορθώνει γύρω σου ανυπέρβλητα τείχη Ο θησαυρός που μέσα σου κρύβεις, άνθος αθέριστο Όχι, δεν είναι από τον κόσμο αυτό Άλλο φέγγος σε στολίζει σε διάνυσμα ψυχικό Κι αν όσα μπόρεσε να δωρίσει η σκέψη Φαίνονται πενιχρά μπρος στη δική σου χάρη και ομορφιά Έρχονται πίσω λαμπροί ποιητές και ανέσπεροι στίχοι...

-

Στο ερώτημα αν η πολιτική, η διοίκηση, η οικονομία, κ...

-