Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας. Άλλωστε τι είναι η ποίηση; Ποίηση είναι οι λέξεις που άλλοτε καρφώνουν ένα κάδρο και άλλοτε το ξεκρεμούν ενώ η ζωή μας παραμένει σταθερά ως αιώνια εκκρεμότητα…