Μετά την αυτοκτονία του αλκοολικού αδελφού της Λίαμ, η αφηγήτρια του βιβλίου, η σαραντάχρονη Βερόνικα -εγκλωβισμένη και η ίδια στην απόγνωση ενός αποσυνθεμένου γάμου και μιας αμήχανης μητρότητας- αποφασίζει να φωτίσει το αμαρτωλό παρελθόν, που ίσως οδήγησε τον αδελφό της στην αυτοκαταστροφή. Στην προσωπική της αυτή αναδρομή και καταβύθιση, σύμμαχοι μα και εμπόδια στέκουν τ αδέλφια της πολυμελούς οικογένειας Χέγκαρτυ, τυπικά τέκνα της μικροαστικής Ιρλανδίας: θερμόαιμοι, οξύθυμοι, ανεξιχνίαστοι και συχνά αυτοκαταστροφικοί. Μήπως όμως ο σπόρος του κακού δεν βρισκόταν μέσα τους; Μήπως η κατάρα που μοιάζει να βαραίνει πάνω στην πολύπαθη οικογένεια ήταν εξωγενής, ένας δάκτυλος που άφησε παντού το σημάδι του; Με υλικά της τα αισθήματα και τα απλά αλλά σπαραχτικά πράγματα της καθημερινότητας καθώς και την ποταπότητα της απελπισίας τους, η νικήτρια του βραβείου Μπούκερ 2007 συνθέτει μια συγκλονιστική ελεγεία για τη διαβρωτική δύναμη της αγάπης και για το μίσος "...αυτών που δεν επέλεξες ν αγαπήσεις μα αγαπάς έτσι κι αλλιώς." Για το στοργικό τέρας που λέγεται οικογένεια.