ΚΥΘΕΡΕΙΑ Σιγά θα πλέω σαν το νούφαρο του βάλτου σιγά θα παίζω μελωδία της φλογέρας, θα συνεχίσω το τραγούδι της σιωπής που μου το χάλασε τη νύχτα ο αγέρας. Κάνω βαρκάδα με δυο μάτια βουρκωμένα πάνω σε βάρκα που ταξίδευε σε πάρκα ονειρεμένα. Φως. Πεφταστέρι καταδύεται και χάνεται σε μια σκιά δίχως να κουβαλάει ευχές αφού αυτή τις έκλεψε, όπως έκλεψε και τον πυρήνα μιας καρδιάς που κάποτε είχε μεμβράνη.