Requiem Στην μάνα μου I Να θυμηθώ να σε ρωτήσω τι καιρό και τι φοριέται ταιριαστό με την ανυπαρξία II Το αίνιγμα της Σφίγγας λύνεται και ξελύνεται για να εξοντώσει την απάντησή του III Τέλειωσαν οι βεβαιότητες Όλες με θα και παρατατικό πλέον οι απαντήσεις Ακόμα και στα όνειρα ποτέ δεν είσαι σίγουρη τι θα ’κανες στ’ αλήθεια Εμένα θα ρωτούσες λες κι ύστερα φεύγεις βιαστικά λέξη να μην προλάβω Ακόμα και στα όνειρα που προσποιούμαι ότι είδα