Μεσονυκτικὸν Βγαίνω στὴν νύχτα, τῆς Γῆς τὴν συντριβὴ νὰ συνάξω, μεσονύκτιον δάκρυ Τ’ ἀστέρια ῥιγοῦνε Σιγὴ Μὸν’ ὁ γκιώνης ζητᾶ νὰ μοῦ μάθει Μετάνοια. Ἄστεγος Προσαιτῶν Μὲ φεγγαριοῦ σταλαγμοὺς ἀρδεύω τὶς νύχτες μου Μόνος Μὲ ἥλιου ξεφτίδια τυλίγω φῶς ὀστέων τὴν κόνιν Τὴν μάταιη δόξαν οἰκτίρω Ζητιανεύω ἕνα δάκρυ Ἐλεῆστε με, δοῦλοι.