Εξήντα συν τρία λαϊκά παραμύθια της προφορικής παράδοσης, από μια βιβλιογραφία εκατόν είκοσι ετών (1836-1956) διατρέχουν το μεγαλύτερο μέρος της ιταλικής χερσονήσου σε όλα τα μήκη και πλάτη της, προερχόμενα από την πλειοψηφία των ιταλικών περιφερειών, προκειμένου να μεταφέρουν σημαντικά πανανθρώπινα μηνύματα ενσυναίσθησης, προσωπικού και συλλογικού αναστοχασμού, διαπροσωπικής ανάπτυξης, ενδοπροσωπικής ενδυνάμωσης, οικογενειακής ισορροπίας, συναισθηματικής συνύπαρξης, κοινωνικής συνοχής, φιλοσοφικής ωρίμανσης, ψιθυρίζοντας-με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν-αλήθειες κάτω από μεγάλα ψέματα. Από τις ακτές της Αδριατικής θάλασσας, μέχρι τα κύματα του Τυρρηνικού πελάγους, από τα ορεινά της Καλαβρίας μέχρι τις πεδιάδες της Τοσκάνης, από τα στενά της Ρώμης και τις φτωχογειτονιές της Νάπολης μέχρι τις πλατείες της Φλωρεντίας, και από τα σικελικά ακρογιάλια μέχρι τα κανάλια της Βενετίας, φέρνουν στο παραμυθόφιλο κοινό τη φρεσκάδα των τοπίων της ιταλικής υπαίθρου, εκεί όπου η ελαφράδα της ζωής συναντά τη σκληρή πραγματικότητα του κόσμου, και το μαγικό στοιχείο του απροσδόκητου έρχεται να υπονομεύσει το ρεαλιστικό τετελεσμένο, χαμογελώντας με νόημα απέναντι στη σοβαρότητα των αναπόφευκτων που κερνά δίχως διακρίσεις η ζήση. Εξήντα τρεις διαδρομές στο συλλογικό φαντασιακό του ιταλικού λαού προσκαλούν σε ένα ταξίδι που τελειωμό δεν έχει…