Πιστεύω εις έναν Άνθρωπο όμορφο, πιστεύω εις τον Άνθρωπο τον όμορφο, που τη γεννά την ομορφιά μέσα στην τόση ασχήμια και μέσα του τη φέρει... Όμορφο, αταίριαστα όμορφο μέσα στην τόση ασχήμια, αγέραστα όμορφο, ωραία, ωραία όμορφο, αδιαπραγμάτευτα όμορφο, ανάρμοστα όμορφο μέσα στην τόση ασχήμια... και αγωνίζομαι και αγωνιώ την πίστη μου – τη λίγη – να μη χάσω.