Όλα αρχίζουν ένα καλοκαίρι περασµένο. Σ’ ένα ακρογιάλι της Χίου, γύρω από µια φωτιά, ακούγεται µια ιστορία. Ένας εφιάλτης γεννιέται, ένας παραµυθάς ξυπνά και παίρνει τον µακρύ δρόµο προς τις ιστορίες. Από τις κρυφές γωνιές της πόλης, µέσα από τη Γη του Ονείρου, φτάνει στη βαθιά σπηλιά. Εκεί ένα αµόνι τραγουδά το τότε και το τώρα, σαν το πλησιάζουν µε πρόθεση τα χέρια του τεχνίτη. Το Αμόνι που τραγουδά δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο φαντασίας: είναι η αφήγηση ενός ανθρώπου που μαθαίνει να λέει ιστορίες μέσα από ένα μυητικό ταξίδι, μοιραζόμενος τις ίδιες τις ιστορίες και μια συμβολική απεικόνιση της εμπειρίας του, δείχνοντας στον αναγνώστη πώς μπορεί, δυνητικά, να κάνει το ίδιο. Μέσα στη δική του ιστορία κολυμπάνε οι υπόλοιπες, παραμύθια για ενηλίκους που έχουν γραφτεί όπως ακούγονται... Όλα όσα μας συμβαίνουν, μόλις περάσει η στιγμή τους, είναι απλά ιστορίες, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.